معنا در افعال ساخته شده از فرایند تبدیل در زبان فارسی

فرایند تبدیل[1] در ساخت ستاک حال افعال زبان فارسی از اسم ها و صفت ها فرایندی زایا است. با وجود رویکردهای گوناگون به پدیده ی معنا در این فرایند هنوز نظریه ای که بتواند تمامی جنبه های معنایی این پدیده را تبیین کند ارائه نشده است و به نظر می رسد که ترکیبی از رویکردها و نظریه های موجود می تواند در این زمینه راهگشا باشد. این نظریه ی ترکیبی شامل نظریه مجاز در چهارچوب زبان شناسی شناختی، رویکرد کاربردشناسانه ی کلارک و کلارک (1979) و رویکرد صورتگرایانه لیبر (2004) است. در این رویکرد، که می توان آن را رویکرد تلفیقی نامید، فرایند تبدیل فرایندی آگاهانه بر مبنای دانش مشترک اهل زبان است که طی آن یک مفهوم دچار چرخش مجازی[2]شده و به صورت واژه ای با برچسب جدید در واژگان شخص «بازفهرست[3]» می شود. واژه ی جدید تولید شده ممکن است وارد واژگان دائمی زبان شود و یا فراموش شود. [1]. فرهنگستان زبان فارسی برای این مفهوم معادل «تغییر مقوله» را پیشنهاد کرده است. به این علت که پدیده های صرفی دیگری چون اشتقاق هم فرایندهای تغییر دهنده ی مقوله هستند، در این مقاله از معادل «فرایند تبدیل» استفاده شده تا با دیگر فرایندهای صرفی اشتباه نشود. [2]. metonymical shift [3]. relisting hypothesis